Gözlerin cane
Dertlerin ve çilelerinin bedbahtlığından
Yıllarca herkesten uzakta Hasretle kalan
Acılarından ve öfkelerinden
Yalnızlık korkularından içine sığınmış
Gecenin dipsiz kuyusunda ki
Karalığından mı çaldın karasını

Güzelliğin cane
Yüreklere kök sağlayan
Beni deli divane edip çöllere salan
Derdine dert bağlatan
Yer yüzünde bulunmayan
meleklerden mi aldın güzelliğini

Hele bana o bakışların
kızgınlığın öfkeye dönüşmüş
beni öldürecekmişsin gibi
gözlerini içine bakmaya korktuğum oluyordun

sanki öldürmeye yeminli
ölüm fermanı hazırlanmış
sevdamızın katili oluyordun
yapma, etme bunu bize

yıkma hayallerimizi diyordum cane
her gün deli oluyordun asi oluyordun cane
seni artık zapt edemiyordum
Ve bana buralara ait olmadığını söylüyordun

sonra beni bırakarak
yalnızlığıma terk ediyordun cane
her gidişinde göz yaşlarımla
hiç sözleri yazılmamış

şiirler yazarak
sana olan sevdamı haykırıyordum
oysaki elerim bağlı çaresizce
sana engel olamıyordum

ne olur gitme sensiz yaşayamam
ölürüm diyordum
ama yine de gidiyordun cane
Bana gönül yarası bırakarak

yasak sevdam oluyordun
yaralı yüreğime sevdanı basıp
seni bulmaya çalışıyordum
bana acıyı da kahır da yaşatın

sensiz olan ömrümü mutsuz bitirdim
gözyaşım yağmur olup
ıslatıyordu beni ıslandıkça
hasretin daha da büyüyordu cane

gök yüzü bana bakar ağlıyordu
yağmur taneleri sele dönüşüp
beni girdap içine itiyordu
yağmur taneleri yakalayıp

tespih yapıp sevdam diye çekiyordum
sonra bir rüzgar esintisi
beni diyardan diyara savuruyordu
özlemin nefesimi kesiyor boğuluyordum

kendi içimde kaybolup
ve son nefesimde
dudaklarımda dökülen
feryadım oldun cane