Bir babanın Feryadı
Ne kadar zormuş
Çektiğin acıyı kimseye hissettirmemek Ağlayan yüreğim feryat eder Kimseler bilmesin diye kendini gizlemek Uzaktan bakanlar gamsız derler Yada ne kadar duyarsız rahat biri baba derler Oysaki bilmezler ki her gece evlat hasreti Bir kor ateşi gibi yüreğimi yakıp kül eder Gece gündüz demeden onlar için çalıştığın Kendini onlar için feda ettiğin Evlatlarım arayıp sormaz olmuşlar Ruhlarındaki isyan babalarını unutur olmuşlar Oysaki bir çınar ağacıydım dallarım kırılmış Gözleri yaşlı çaresiz kokunuza hasret kalmış Evlatlarımın özlemi bıçak gibi saplanmış yüreğime Allah ım Sabır ver güç ver benim bu derdime Zalim hayat beni sizden alıp her gün ağlatı Kaç Bayram gelip geçti ellerimi yetim kaldı Gözlerim hep yollarda hasretle yalnız kaldı Sizsiz kalan ömrümü mutsuz bitirdim . |