Hatırlar mısın sevgilim
Seninle ilk karşılaştığımız zaman
Umutlarım yıkılmış hayallerim yok edilmiş
Hayata küsmüş yalnız ve çaresiz biriydim

Karanlıklar içinde kaybolmuş süzülüp gidiyordum
Bir gemi misali denizin ortasında pusulası bozulmuş
nereye gittiğimi nerden geldiği mi bilmeden
yününü bulmaya çalışan gücümün bittiği yerdeydim

Yüreğimde açılan yaralar yüzünden
İnancım kaybettiğim insanlardan uzaklaşmış
Kimseye güvenmemeye ve sevmemeye yeminli
Kendim den vaz geçmiş biriydim

En umutsuz günümde karşıma çıktın
Bana öyle durup bakışında
Karanlıklar içinde kaybolan dünyam birden aydınlandı
Umudu tükenmiş çaresiz bir hastaydım bana derman oldun

Gözlerin ruhuma
Gülüşün karanlığıma ışık
Yüzünde ki gülümseme bana mutluluk
Saçların kokusunda yolumu bulmuş

Yüreğimdeki yaralarıma umut tohumu atılmış
Tüm dertlerim bitmiş
Yüreğim yeniden can bulmuş
soğuk günler bitmiş rengarenk çiçekler açmış

Benimle gülüp benimle ağlayan
Beni benden çok seven umut veren
Bana ömrünü bağlayan ve tek gerçeğim olan
Koskocaman bir dünya oluşturdun

Küçücük yüreğimde
Ne güneşin aydınlığı
Nede ayın parlaklığı
Hissettiremedi senin sıcaklığını

Gerçek aşk ve sevgiyi
senden buldum
Seni çok seviyorum
Canım sevgilim