Yüreğimde bir gül açtı
Henüz solmadı,
Ondan başka çalacak bir kapım kalmadı,
Kaç mevsim geçti üstünden çilem dolmadı,
Ağladım olmadı, güldüm olmadı.


Çığ gibi düştün ya! gönül dağım’dan,
Ardından bin defa dondum olmadı,
Ne fırtınalar gördüm,
Ne kara kışlar,
Çiçeğe bahara kandım olmadı.

Her davete sırt çevirdim,
Üstelik açken,
Boyun eğmedim namerde
Sana muhtaçken,
Gönlümdeki bu yaraya seni ilaçken,
Sabır sardım, ümit sardım olmadı.

Yorgunuyum yokluğunun
Sen bilmesende,
Tek ümidim bir tebessüm
Hiç gülmesende,
Şarap gibi duruyorken sen bu mahsende,
Ayıktım olmadı içtim olmadı.


Belki gelir dedim bekledim seni,
Her şiire hece hece yükledim seni,
Rüyalarda hayallerde yokladım seni,
Uyudum olmadı, daldım olmadı.

Bu sevdayı candan aziz bilirdim,
İstese ömrümü ona verirdim,
Varımı yoğumu önüne serdim,
Yaşadım olmadı öldüm olmadı.



FEVZİ EMİR YILMAZ