Gözlerimi açtım, yeni bir güne,
Umudun bulutları dağılmış,
Yağmurdan arta kalan serinlikte,
Güneş, yeniden doğmuş...

Her şey başka, her şey taze,
Doğanın kalbinde yankılanıyor,
Börtü böcek sesleriyle birlikte,
Hayat yeniden fışkırıyor...

İnsanlar yürüyor yollarında,
Gözlerinde sevgi, yüzlerinde nur,
Her adımda bir tebessüm,
Her bakışta şefkatin çehresi...

Birbirlerine selam verir gibi,
Sessizce, ama derin bir saygıyla,
Sanki dünya baştan yaratılmış,
Ve biz, yeniden doğmuşuz...

Toprağın kokusu, yağmurdan kalan,
Gökyüzünden inen rahmetle dolu,
Her köşe, her çiçek, bir dua gibi
Yerden göğe yükseliyor sanki...

Bir anlık sükûnet, bir huzur anı,
Kalp atışlarım, dünyanın nabzıyla bir,
"İşte," diyorum içimden,
"Hayat ancak böyle yaşanır...

Artık bilerek ve görerek,
Her nefesin kıymetini hissederek,
Mutluluğu aramadan, onu yaşayarak,
İnsan olmanın huzuruna var olmak...

Ey dostum, sen de gör, sen de hisset,
Bu saf, bu berrak uyanışı,
Yağmurdan sonra parlayan hayatı,
Kendi içinde doğan o parlayan ışığı...

Bu gün, hepimize bir armağan,
Doğanın şefkatle sunduğu,
Ve kalplerimizi yeniden bağlayan
O büyük, sessiz, kutsal yaşam işte bu an...

Erol Kekeç/01.11.2024/13.00/Namazgah/İST