KÖTÜLER
Zehirli dil
Kökü kalbinde kötünün Kanı kirli Dolaşır damarda İyilik namına bir his Yanına sokulmuş değil Kötüler Biri yedi mahalleye yeter Isırgan otu gibi biter Bastığı yerde şer Nereye sokuldu, bil Gece karanlığı gibi çöker Ne mum yanar ne kandil Nefes aldıkları yerde Havasızlığında boğulur çevre Kötüler En iyi kötülük etmeyi bilir Uzak dur Kötüye hudut budur İyiye İyilik, iyilikle öğrenilir |