Bazen ne yaparsanız yapın karşı tarafın algılarına dahi dokunmaz. Bu durum sizi aşağılara çeker de çeker. Kendi ufkuna sırtını dönene ne yapılabilir ki?

Aynı gökyüzünün altında bir yoldaydık
Kiminde karardı ufuk biz yine karalıydık
Birden bire ne oldu, nasıl bir boşvermişlik
Öyle bir savruldun ki say ki hiç yaşamadık .

İyi veya kötüye gidişatlar da fasıl fasıl
Aklımın ermediği şey,sende vardı çok akıl
Değil fırtına esse, yer oynasa yerinden
Kolay pes etmezdin sen, keşke bir silkelensen.

Ne gelirse şu elden sunmadık mı sahaya
Ve koyduk yüreğimizi her müşkülde ortaya
Bir adım olsun dedik, oda gelseydi senden
Yaşar mıydık bu aczi, savrulmazdı şu beden.

Hangi yol var çözüme, bitisin artık gecemiz
Hep dilimizde değil mi şarkılarda neşemiz
Deste deste sunmaktan tükendi kırda çiçek
Artık olmasın zehir, yenilen ve içecek.

Haydi desen kendine, kıpırdanma vaktindir
Bu güzelim yılların yarın sana vebaldir
Ne dil yeterli geldi ne anlayış kâfidir
Farkındalık denen şey kişinin istikbâlidir.

Bir perde daha yitti, bendeyse sabır bitti
İster gamlan ve düşün, ister salıver kendini
Her değirmenin suyu çark çevirmek içindir
Yaşamanın amacı söyle nasıl, niçindir?

Biz bizden de öteyiz, anlaman gerek bunu
İnsan salt kendi için karartamaz ufkunu
Hele bir dön özüne, gör ki ne çok zenginsin
Bulunmaz nimetlerinle , belki çok da tembelsin.

Gayretler esas kula, bu ne güzel bir rüya
Sonuç önemli değil, vur kendini yollara
Tutunuş tam da budur, hedeflerle yaşarsın
Belki bugün değil ancak, bir gün beni anlarsın.