KİLİT VURDUM KALBİME
Yüreğimi yüreğinde bıraktım da ne oldu
Söyle ,ne verdin acıdan dertten başka Terk ettim,kapılarını kapattım kalbimin Kilit vurdum duygularıma,sürgüleri çektim Çok şey var konuşacak,yazılacak Duyguların bir şey ifade etmiyor bana artık Uzaklaşmak istiyorum,aynı raylar üzerindeyim Unuttum yağmurları,romantik gelmiyor bana Ardımdan savurduğun yalan yağmurlarını bilirim Rüzgârlarım baş döndürüyor Kadehime doldurduğun hüzünle sarhoşum Mezem ise bıraktığın acılardır İçim yanıp,gözlerim kederle gülümserken Ben seni ne kadar değiştirebilirim ki Bir gün gelecek gönlümdeki derdi, kederi Ne varsa kapı dışarı edeceğim. Çünkü o güne kadar gönlüm kilitli kalacak. Bu güne kadar kalbimi işgal eden sen Yazdığım şiirleri okumadan yırt istersen İnsanları üzmeyi,masumiyeti yakmayı seversin Yırt at ateşe,korkma ateş bulmakta zorlanmazsın Her harf bir kibrit çöpüdür,kâğıdım benzin kokar Sevgilerin küle dönmesi sadece elveda’ya bakar Derdim sen olmuşsun kara satırlarımda Öfkem sen olmuşsun mısralarımı yazdığım kağıdımda Görmedin,gözlerim kanıyordu ağlarken Nasılda inandım senin göz kapaklarına Yazan o kara kalemi ortadan kırıp attım Şiirin kafiyesi yok,çünkü sen yoksun hecesinde Her mısra soru işaretiyle bitiyor Bitirdim her harfinde, bulamazsın cevapların arasında… Çöl ortasında avuçlarıma yağan kar tanesi gibisin Sadece verdiğin busenin serinliği kaldı dudaklarımda YEŞİLIRMAK |