Ayrılık
Senden ayrı gubetteki günlerde
Bir soğuk, bir karanlık zindanda gibiyim İstanbul dağılıyor zihnimde perde perde Şimdi yalnız ayrılığın sisleri içindeyim Artık inancım kalmadı ne sevdaya, ne aşka Bulur mu beni huzur, çaldığım her kapıda Ben sevgini beklerken ayrılığa düşmüşüm Ben böyle bir ızdırap ne duymuş, ne görmüşüm Ne yağmurda ıslanıyor ne rüzgârda üşüyorum Yanımda ol diyerek çok şey mi istiyorum Bu dört duvar bu tavan beni sıkıyor anla Bu aslanı bu kafese sığdıramazsın anla Bu şairi bu küçük şehirler nasıl tutsun Gelmezsen bu yalnızlık senin de dostun olsun. Mehmet Nurettin ÜSTÜN |