Gerçek aşk üstüne
Biliyorum gülümünde bir insan olduğunu
Bülbül gibi konuşup, gül gibi sustuğunu Üzülüp ağladığında çiban çıkar sırtımda Kurtlar çakallar girer kanlı rüyalarıma Bir hüzün bulutu kuşatır bedenimi Ne gündüzü bilirim, ne karanlık geceyi Çocukluğum, gençliğim bin acıyla boğulur Gülüm bilmez acılar aşkın kılavuzudur Ben de mecnun gibiyim gülüm bana perdedir Gülüm değil aradığım gerçek aşk nerededir Çöllere yabancıyım ben bir mecnun değilim Gülümle avunacak sevinecek değilim Bir sonsuzluk iklimi bir ebedi mutluluk Konsun gönlümüze de hiç bitmesin bu dostluk. Mehmet Nurettin Üstün. |