Küsüp Gittiğinde
Sen gidince sessizliğin korkusu vurur beni
Duvarlarda karanlık ve solgun tablolar Yaşanmamış mutluluklar kemirir de beynimi Düşlerimde kaybolur siyah beyaz anılar Zannetme çaresizim güçsüzüm bu şehirde Gözlerin sinsi sinsi giriyor gözlerime Sana seni anlatmak çaresiz bir uğraştır İkimizi ayıran bu ölümcül yaradır Söyle aşk pazarında ayrılık satılır mı Söyle bu yalnız şair bir köle yapılır mı Bu gönlüme kurduğun tuzaklar neyin nesi Ayrılığın alev gibi yakarken bedenimi Bu evin duvarları,ışıksız avizeler Neden dönüp duruyor tavanda pencereler Isıtmıyor örtüler titreyen bedenimi Kime anlatırım ben, şimdi küsüp gittiğini. Mehmet Nurettin Üstün |