Maltepe’de sahilde martılar hüzünlüydü
Ben değildim tek suçlusu anlamsız ayrılığın
Biliyorum benim gibi yaşasaydın anlardın
Her yağmur damlasıyla bir sabrı yüklenirdin
Tanklarla yürüseler ruhuna diklenirdin
Taşımazdın kucağında sahipsiz ölümleri
Bakmazdın aynalara böylesine kederli

Maltepe’de sahilde martılar hüzünlüydü
Sıradan bir manzaraydı adaların görüntüsü
Gül satan çocuklar kaçıyordu yağmurdan
Düşmüştüm bir kere sevdaya ey! Nalân
Üstümdeki her damla kurşun gibi ağırdı
Oysa bedenim gençti en deli çağımdı
Ey! Gülşen gözlerine yıldızlar yağıyordu
Ay mı kararıyordu, bulut mu ağlıyordu
Evet, fakirdim ama onurla yaşıyordum
Düşünsene sensizdim ne ağır yük taşıyordum.

Maltepe’de sahilde martılar hüzünlüydü
Hiç kendimi böylesine yalnız hissetmemiştim
Hiç sorguya çekmemiştim karmaşık ömrümü
Bir günlük huzur için bin yıl yürümüş gibi
Yangınların içinde sevda büyütmüş gibi
Dilim tutuk gözüm yaşlı ben de kapanıp Hira’ya
İnan dalmak istiyorum en sade uykuma
Yedi aziz tepenin üstünden uçarak
Ed dünya li kaun vel firak*

Mehmet Nurettin ÜSTÜN

*Dünya ayrılık ve kavuşmaktan ibarettir.
Arap Atasözü