Her nedense ikisini de bünyemizde taşımakta olduğumuz yanlarımızdan cevval olanı hep önde, daha insacıl, uzlaşmacı, daha sevmli olanı da geridedir. Neden o daha insan kalan yanımızı saklarız ki yarına?

Ne görünenlerle bulunuruz ne de yansır şu iç
Gözlerde saklıysa da o terbiyeli, masum
Ve giderek artan insan olma ve kalabilme
Hatta takıp kanatları uçurtan hazzın özü
Gölgesinde kalmatadır türlü hezeyanla
Belki de bu yüzden o diğer yanımız kötü.

Yerinde daha sert olmak farklı, kararlılıktır
Onda ne riya bulunur ne de cebren söz
İhanetle de suçlanmaz o duruş ancak
Bir duvardan ayrımı olmayandır o
Oysa hep çıkmak ister de dışarı dışarı
Fırsat bulur mu gölgeden beskenen yandan
Olmasa da kanatları gün gibi çıksa dışarı

Kime baksanız saklanan aşikârdır özünde
Görünenin ardında bulunmaz mı o perde
Mevzuu ta ötelerine bakabilmek olursa
Katı yüreklerin ardında saklanan bahçe
Açar da perdesini cümleye, tutamaz bence.

Asla katı tavırlarla yapmamalıdır eleştiriyi
Kim bilr neler yaşanmış birikmişti de
Onca yükün altında ezildi gün tarafı
Bize görülense geceydi elbet, gümandı.
Olmasaydı gece ışık bilinmez, güne değilmez
Güzelin, iyinin kıymeti çirkinden de seçilmez
Ve kısacası dostlar zıtlıklar parçası, doğasıdır
Hayatın rengini devşiren, yerinde katandır can
Biri bu yanın tatlı tebessüm ve doluca heyecan
Ötekinde sık bulunur zarar, ziyan hüsnü zan.

İzimiz halen düşmekteyken şu zemine
Gölge Ozan da tercihi yapmıştır gün bu gün
Mazimize küsmenin yok yararı bütün gün
Bir sözler yumağı duyulacaksa ardımızdan
Kaldıralım zindandan kara yanımızı tezce
Belki de yarın yoktur bize, olmayalım pişman.

Oğuzhan KÜLTE