Tahrip gücü yüksek bir yanılgı
Haramı helalleştiren bir zaaf
Zaafı kutsallaştıran bir aşk
Aşkı ölümsüzleştiren bir tılsımdınız


Mekanın sahibiydiniz…
Yüreğimi yerle bir ederdi esmerliğiniz
Şehla bakışlarınızla dut yemiş bülbüle çevirirdiniz beni
Sebahattin Ali’nin Kürk Mantolu Madonna’sı
Uşaklıgil’in Bihter’i
Dranas’ın Fahriye Ablasıydınız


Siz çarçur edip, bozuk para gibi harcardınız beni
Ben ceketinin cebinde şarap saklayan ayyaşlar gibi
İçimin en kuytusuna saklardım sizi
Aşk denince
İlk aklıma gelendiniz


Size sevdalı bir fırtına kuşuydum
Rüzgarınız olmadan uçamazdım bile
Umursamazlığınız, dokuz kalibre bir mermi gibi delip geçerdi de beni
Sevdamız bir uzun eyvah olmasın diye sus dökerdim dilime
Ah bile etmezdim
Siz of etmeyin diye


Belki de fazla büyütmüştüm gözümde sizi
Belki de o kadarda güzel değildi gözleriniz
Belki de avutamazdı dudaklarınız susuz dudaklarımı
Size sarılmasam, kahkahanızı duymasam
Yok saysam o minik ellerinizi
Belki de çoktan unutur giderdim sizi


Haa… Bir de saçlarınız var
Omuzlarınızdan aşağı şelale gibi akan saçlarınız
Ah saçlarınız
Yağlı bir urgan gibi dolanmasaydı gecelerime
Saçlarınızın zifirine dolanıp
Böyle deli divane olmazdım zatıalinize


Katıksız kahır, ışıksız zindandı güzelliğiniz


Sizdiniz hazineye ulaşılan gizli geçit
Sizdiniz çözülmeyen şifre
Çivi yazısı gibi ömrümün kitabesine yazıp
Gayri meşru bir bebeği gizler gibi imgelerin gizine gizlerdim sizi
Kendinizi okumak için
Hiç mi göz atmadınız şiirlerime


Bir yüz görümlüğü görsem dünyalar benim olurdu
Kendinizi bende görmek için
Hiç mi bakmadınız gözlerime


İçi düş kırklığı dolu bir kumbaraydı kalbim
Hiç mi duymadınız
Ne zaman silkelesem, hep siz şıngırdardınız içinde