Bu kaburga sızısı bırakmıyor yakasını insanın.

Neredesin şiir! (Bu soru değil, duadır…)

Acılar çoğaldı, hüzünler büyüdü; çocuklar ve hikayeler de…

Rampaların Ustası tarafından 19.10.2024 15:46:02 zamanında düzenlenmiştir.

karanlığa meyledilen yasalar binlerce yıllık usta
ve dalımızdan koparılan her yeşil yaprağın yaşı da.

şiirdi, yine.

eyvallah.

Acımız aklımıza büyüktür.

Ömrümüzden de…

Bu çağ insanı yutuyor. Bu çağ insanı, insanlıktan çıkarıyor. 13-14 yaşındaki çocuklar bile, komşusunun 2 yaşındaki bebeğini istismara uğratıp, şiddet uyguluyorsa; anne de bunu farkedip susuyor ve delilleri yok ediyorsa, 3 gün evde bilinci kapalı yatan bebeğini sonra hastaneye götürüp "tv ünitesinden düştü" diyorsa! biz nasıl hiçbir şey olmamış gibi gözümüzü, kulağımızı tıkayıp, dilimizi susturacağız? Nasıl normal yaşantımıza, normal aklı selim bi şekilde kaldığımız yerden devam edeceğiz?

Herkes anne baba olmamalı, gerçekten artık böyle düşünüyorum. Bunun önüne geçmek için çok ciddi testlerden falan geçmeli, bi şeyler değişmeli artık...13, 14 yaşındakileri bile canavara dönüştürmüşsek yolunda gitmeyen, çok sadist eğilimlerden, evrimlerden, süreçlerden geçmişler demektir. Akıl alır gibi değil!

En az her iki üç kişiden birinin ruhsal sağlığı bozuk ya da aklını yitirmek-tüketmek üzere...ister istemez soruyorsun bunu, ben soruyorum her aynaya baktığımda ve biliyorum ki seneler öncesi kişiyle bugünkü dönüştüğüm ben arasında uçurumlar, dağlar var. Bunun bilincindeyim, farkındayım da aynı zamanda...

İnsanlar neden böyle oldu? Hangi ara bu kadar ruhsuz, duyarsız, hissiz, sadist, sapkın, katil ruhlu canavarlara dönüştü?

"takatim kalmadı beklemenin mezarı bu" diyorsun ya; işte tam da böyle insanlar ya birbirlerinin ya da kendi mezarını kazıp, diri diri gömüyorlar ruhunu...

Yaşıyoruz diyemeyiz, yaşamak bu değil. İnsanız bile diyemiyorum artık. Neyiz biz bilmiyorum ama insanlık böyle bi şey değil. Vicdanlar körelmiş, duygular körelmiş ve bi kalp yerine bi taş taşıyoruz sanki...

Şiirler de, dağlara çarpa çarpa ağıt yakar
Çürümüşlüğün, zorbalığın; zulmun tik tak'larındaki kansızlğa, hıza, umarsızlığın döngüsüne ve canı yananlara yanar yanar...
Susturulan, ezilen annelerin sesi olur şiir; küçük bir çocuğun çığlığı olur, hiç kimselerce duyulmayan ah...

Saygılar, sevgiler olsun kalemin sedasına.

Her gün biraz daha kırılıp kopuyoruz en Narin yerlerimizden...
...