YİNE SEN VARDINSanma ki unuttum zaman geçtikçe Her yeni yaşımda yine sen vardın Pişmanlık denilen zehri içtikçe Ekmeğim, aşımda yine sen vardın Bazen gururlanıp, övdüklerimle Bazen sinirlenip, sövdüklerimle Doldurdum gönlümü sevdiklerimle Akılsız başımda yine sen vardın Duydun mu bunu da cismi şahane Elli yıl tükettim sensiz daha ne! Tenimde zonklayan acı bahane Akan gözyaşımda yine sen vardın Kapattı kar, bora gittiğim yolu Buzlarla çevrildi göğsümün solu Temmuz’da fırtına, Eylül’de dolu Bitmeyen kışımda yine sen vardın Alibaba’yım çok bağrımı deldim Bir umut peşinde her yöne yeldim Kaç kere Ervah’a gittim de geldim Musalla taşımda yine sen vardın Yelmek: bir işin, bir şeyin, bir kimsenin ardında, aceleyle, telaşla koşup durmak, koşuşturmak Ervah: ruhlar, ruhlar alemi |
Şu anda müsait değilim. 1-2 dörtlük yazmak isterdim.
Bu defalık kusuruma bakma lütfen.
Selam ve sevgiler kardeşim.