EYLÜLE EMANET ETTİM
Alevlendi coştu içimdeki yangınlarım
Sevgilerim öksüz kaldı yüreğim ise harabe Çektim ciğerlerime gülüşlerinin tadını Her attığım adımda çaresizlik gözyaşı var Aldatılmış duygularım tavan yaptı Gittiğin şehirlere hakaret ,gecelere sitem ettim Ne serin,ne de ılık bu eylül akşamları Oysa ki yetiyordu sesin,kokun,öpüşlerin.. Sonunda dokunmamak,sarılamamak olsa bile Kokunu da getirmiyor bahar rüzgarları Her sabah gözyaşı döküyor eylül sabahları Ayrlığın bağlarına kör düğümler atılmış çözemiyorum Gözyaşlarımı bir türlü çıkaramadım hayatımdan Sensizliğin sarhoşluğuna yorma bu hallerimi Bu gece yıldızlara küstüm aya küstüm ben Ayrılıklar doğurdum nihavend makamında Aşkın kanununu tahsil ettim kalbimin batısından İçimde yağmur duasına çıkmış insanlar dolaşıyor Gam yüklü kervanları yürüyor dudaklarımda Dertli türküler çaldıkca taş plaklar Geçmişim acıyor içim yanıyor Oğlan kıza bir gül alsa adına aşk diyorlar Kalbimin en doğusunda bir yalan dünya vardı Bilirim kırılmış kalpleri tamir etmez zaman Alkol denizine bıraktım kalbimi bir sandal gibi Ha battı ha batacak Sonsuzluğu kucaklarım,dilim çözülmez bir türlü Meşakkat var gönlümde Labirent gibi çözülmüyor gece Yok olur hissettiklerim,emanet ettim kendimi eylüle YEŞİLIRMAK |
Şaire, şire, dosta merhaba
ESER GÜZELDİ, OKUDUK VE KUTLADIK YÜREKTEN
Şiirle kal, sevgiyle kal, dostça kal vede hoşça kal