Muhayyel
muhayyel
sakin ve durgun duruşlu üstü, başı bir tenhalık eksi kırk soğukta bakışı bir kadının kıvılcımında ısınan gövdende pusuya yatmış geçilmez geçidi geçen aşkın kutsal ateşi kalbinde dayanılmaz bir hal almış ışıklı yarınlarına sızınca karanlık boşlukta savrulan rüzğarda bir çelişkidir sokakta şüpheli bir paket gibi duruşun suskunluğunu korusanda karıştırdığın küller arasında yanmayan parçalar kalır bilinçaltına güzelce yer edinen muhayyel gibi damar orhan özgül |