Çiftçi ( 26 ) ardından
-26-
meettiş başımızı o(v)ğşadı, bizlere “aferin” dedi, “delikanlı”, “yakışıklı”, “güzel evladım” dedi çünkü hepimiz akıllı, çalışkan çocuklardık bizler de ona alkış etdik, çılgınlar gibi bütün köylü.. ö(ğ)retmen, talebeler alkışladık “bay-bay” diye eller salladık . sınıflara seğidip, valize, çuvala sığmayan nevaleyi yengattan “yerlimalı ğünü” yapar gibi kıtlıktan çıkmışçasına yedik, doymadık ö(ğ)retmen evine gitti yoğurt-yumurta-gatık köycek, elbirlik “metdiş” bayramı yaptık . ö(ğ)retmen, muzaffer! halinden memnundu işin yoksa ilme boya, fenne batır-çıkar onca anasının avıdamadığı çocuğu nayeti; “asaleti tasdik oldu”, bu sayede tayin işini halletti, ve torpille memleketine ğetdi . hayat böyle daha güzeldi deli misin Alla(hını sever)sen kafası almayan, kalın kafalılara sokmak için didin dur İskiti-Hunu “başka becerisi” olan, ö(ğ)retmen üstelik de bizim köye öğretmen olur muydu . gerçi bu sayede yırttık ileşberlikten öğrendik çivtçiliği, “ileşberi” sildik lügatten . öğrendik de ne umduk ne bulduk üsdelik ağzımızın dadından da olduk çifçinin hali ileşberden bin perişan “mal bedeli” borçlandı fayızınan pangadan o perşembeyi çıkardık hayatımızdan elbirliğiyne(n) okulcak unuttuk! o sözde öğretmeni de hatıralarımızdan . ö(ğ)retmeeen..,? o gitti, hiç aramadı bizi, birkaç yıl ö(ğ)retmensiz (cahil) kaldık anmadık, aramadık, eksikliğinin farkına varmadık . anmadık, aramadık olmadığının farkına varamadık.. öldüğünü duyduk, rahmet okumadık biri ondan “… ö(ğ)retmen” diye bahsetse “kayarlar”dı köyden ağzını açan “-o ö(ğ)retmen-ise” diye bir sinkaf gelirdi ekabir dakımından “-Hasan Ö(ğ)retmen ne? Gabak Ö(ğ)retmen ne?” “Sengentli Arif Ali Bıçaklı” “maşşallahı varıdı” “ö(ğ)retmen gibi ö(ğ)retmenidi” onnar getdi bi taha köye onnar gibisi ğelmedi “onnar gibisi bi daa gelmedi-getdi” “adam gibi adamlarıdı” -Son- |