Mutaassıp bir renk olduğumun farkındayım en çok da farı üstüne sürmeye çekindiğim beyazın istifinde sehven ölü kılınsa da yüreğim ve boncuk boncuk terlediğim o dilemma:
Safi hüzün ve katıksız sevgimin işlediği ipekten bir kumaş gibi ve ayırdında düşlerin aymazlığında olsam da gerçeklerin ve işte kat izimle sevdiğim kadar ışık hızında kat ettiğim bir bilinmezin seyrüseferinde idame ettiğim hayatın idam sehpasında yargılandığımın da umurumda olmadığım kadar seviyorum ben sizi…

Şık bir telaffuzdu, bayım şakşaklayan ellerin hışmında
Savrulduğum yegâne coğrafya
Hüzünle kesif sessizliğimi dilimlediğim
Dil yarası olsam bile kalemin
İzini sürdüğüm gizin
Temelini attığım bir şiirin de
Girizgâhı
Oylumunda aşkın
Bir ayrıntı babında iken her şiirin
Öncesinde tutulan nutkuna
Paye vermesem de ruhumun dehlizinde
Ve işte çorap söküğü gibi nükseden
Sair imge sair hece.

Göz ucumdasınız bayım:
Haylaz bir çocuğun nezdinde değil
Bir avazda doğup ölebilmenin yegâne tesellisi
Hücum botları misali
Üzerime sürdüğünüz varsın olsun aşkın ihlali.

Demliydi yaz
Densizdi hicaz
Dertli bir keşiş
Dermanı ruhta saklı nice deyiş
İtibar görmek ne kelime?
D/işlediğim şu tükenmez kalemin nezdinde
Saha dışı bir gol
Aşkla hemhal
Olduğum kadar hilal
Misali gözünüz kaşınız değil idi
Beni çeken içine
Sadece sakit olsun demekle iştigal
Rivayet o ki:
Sizi çok sevmiştim, bayım.

Hatırşinas bir imge çalmalıydı illa ki kapımı
Kapı duvar olsa ne ki ahvalimin duraksattığı
Ruhumdan değildi sadece s/üzülen
Yüreğin kimyası ile özdeş her minval
Kursağıma takılan
Bir kelimenin neşri
Varsın olsun sadece benim şiirimin nesri
Hikâyesine b/andığım aşkın emanet sesi…

Eylediğim rüzgâr idiniz
Eşleştiğim ömür kabaran deniz
Misali içimin kayrası adeta bir ekin tarlası

Hazzı idi hüznün
Sevmekle özdeş nükseden
İç sesin ihbarı
Ve üstüne basa basa söylüyorum ki:
Kimsenin ama hiç kimsenin aşkında yoktu gözüm
Göğün mimarisi
Yerin vazgeçilmezi
Ayaklarıma sıkı sıkı bassam ne kelime?
İhya etmediği kadar sevginin yüreği
Ve işte ihlal edilen sınırlarım
Adeta gergin bir ip misali
Yorduğum kelimelerim ve sinirlerim
Ve dermansız sınırlarım

Eşkâli belirsiz olsa da aşkın
Emsalinde saklı hüzün denen sönük şarkının
Ve işte umudun tınısı
Ve işte yerleşik sözcükler coğrafyası
Ne de olsa hümayunu idiniz, bu kutsal aşkın
Ve siz, bayım
Bense alabildiğine şaşkın
Kumsalda ayak izim
Kalemde kat ettiğim yürek rotam silinmez gizim

En çok da hüznün endamı
Aşkın yoldaşı
İmkânsız bir aşka kanat açan
Surunda adeta saklı şehrin
Ve işte kumdan kalelerim
Rüzgârda varsın olsun yerle yeksan
Üşüdüğüm kadar mutluyum belki de
Varsın olsun kabul görmesin içime esen yelin tükettiği nefesimde
Aslına rücu eden bir aşk ki bu:
Üstü örtülü na’şımın fermanı
Feryat figan değil
Kalemle ve umutla aşkın tek dermanı.

Biliniz ki:
Saklı şiirin derininde
Ve de dehliz misali
Ansızın sökün ettim mi de kara gözlerinizde
Asla kararmayan tenim ve yalnızlığım
Kardığım yolların ve dinmez iken de sonsuzluğun
Hem şavkı hem şevki
Hem de dibi boyladığım hayatın güncesi
Başa almak kadar zor olsa da hayatı
Yıkılmaz bir kale bir duvarın meali

Adeta içtiğim şiirin ve aşkın
Yüzü suyuna hürmeten
Sonsuzluk misali
Çok sevmişken sizi
Çokluğun değil tekil hanemin ruhumla
Ve hüzünle izdivacı
Beni benden ettiği kadar
Bilfiil yeniden ve yine sunarken beni bana…

Adı aşk ne de olsa:
Bir feryadın kesif sessizliği ile iştigal
Günyüzü görmeye ne hacet
İçimde saklı olduğu kadar bu bitimsiz hasret…