ı
Orada…
Kan soluyan o kasabada
Nefesi esrar kokan hançer bakışlı adamlar gezerdi
Karanlık çökünce
Bütün kapılar içten sürgülenir
Patiska kundağa sarılmış karaşın süt bebeleri
Rakı kokusu, esrar dumanı ve mavzer şakırtısı ile uyurdu

O kasabanın gündüzü cehennem, gecesi zemheriydi
Vazgeçilmezdi, çiğ köfte ve sıra geceleri
Kadınları, Anadolu gibi doğurgan,
Kadınları Nevruz gibi bereketli
Kızları…
“De hele kurban nedir kızları”
Topukları hal hal, burunları hızmalı
Kızları, ceren boylu
Kızları, buğday başağı
Kızları, çöl güzeli…


ıı
Orada…
“Gecesi gerdanlık, gündüzü mezarlık” olan o çöl artığı şehirde
Muhacir bir kuştum
Cilveli bir ökse ile sen mi beni tutmuştun
Yoksa ben mi senin dalına konmuştum
Şimdi unuttum…

Ölümü göze almak pahasına
İlk kim çaldı sevdanın kapısını
Onca kuşkulu bakışın arasında nasıl buluştu gözlerimiz
İki iken bir olacağımızı nasıl fark ettik
Fütursuzca nasıl dişledik o haram meyveyi
Dedim ya unuttum…

Çok şeyi unuttum
Amma…
Seni unutmadım Zelal
Gülünce, kuşlar gibi cıvıldayışını
Ateşin közüne sürülen mırra gibi kaynayışını
Terlediğinde, göğsünde ıslanan haç kolyeyi
Omzuna yazılmış Aramice duayı
Kızınca, yay gibi kaşlarını çatışını
Özleyince, su gibi kollarıma akışını
U n u t m a d ı m…


ııı
Orada…
O masal kaçkını o kasabada
Aç gözlerin girmeyi düşlediği dul bir bahçe
Hoyrat rüzgarların koklamak istediği bir uçurum çiçeğiydin
Gurbetçi marabalar seni görürdü kösnül rüyalarında
Yolunu keserdi toprak ağaları
Arazi bahşederlerdi ayaklarının bastığı yere
Topuklarına gümüş halhal
Bileklerine burma bilezik döşerlerdi

Bense; adına bekar evi denen o isli mahzende
Çay bile içiremezdim sana
Ki çoğu zaman sen getirirdin yemeğimi
Minnetle, fesleğen kokulu ellerinden tutardım
Sıcak bir sarılma, taze bir öpüşme azığımız olurdu
D o y a r d ı m…


ıv
Orada…
Taş evlerin bir biri ile kucaklaştığı o kasabada
Yasak bir sevdanın dile sakız olmuş söylencesiydik
Kıldan ince kılıçtan keskin gecelerde
Kafesinden kaçmış kuşlar gibi nefes nefese gelirdin kollarıma
Şaddülarab’da birbirine sarılan Fırat’la, Dicle gibi
Sarılırdık can cana

Boynunun deltasında mutlu bir ürperti
Omuz başlarında sevinçli bir martı çığlığı saklardın
Bir dudaklarım bilirdi yerini birde nefesim
Karlı bir dağda yanan çoban ateşi gibi
Kanımı ısıtırken kız oğlan kız esmerliğin
Tütün kokulu dudaklarla hışırdardı denizlerim
Ki… Dudakların çığ silah pusuydu…


v
Bazen geldiğinde kirpilerin ıslak olurdu
Yetim çeşmeler gibi ağlardın kollarımda
D e l i r i r d i m
Seni ağlatan her kimse,
Yedi ceddine kan kusturmak isterdim
Bir ekmek gibi bölüşürken acını
Obsidyen karası saçlarını okşardım
O k ş a r d ı m…

Acıdan ve ağlamaktan yorulunca
Munis kediler gibi usulca sokulurdun koynuma
“Özledin mi” diye sorardın
“Toprak yağmuru özlemez mi” derdim
Gülerdin…
Efsunlu bir kış masalına dönerdi güzelliğin


vı
Sabaha karşı
Geldiğin gibi sessizce giderdin
Giderdin acının kundağına
Sen daha köşeyi dönmeden
Yokluğun kör bir bıçak gibi inerdi üstüme
Ö z l e r d i m
Özlemin çöl eşkıyaları gibi yağmalardı beni
Özlemekten heç olurdum….

Bir gün yine gittin...
O gidişin bir daha gelişi olmadığını bilemedim
İçinde bir tutam saçın, bir Süryani kolye ve…
“Deniz gözlüm sende azıcık hatırım varsa durma buralarda
Allah kuran hakkı için, kulun kurbanın olam git...” diyen
Mektubun elime geçtiğinde
Sen çoktan gitmiştin mal karşılığı satıldığın Acem iline


vıı
Vahşi hayvanlar gibi uludum
Kafamı duvarlara vur vura
Duvarları kanattım
Yakmak istedim “b e r d e l” diye kanayan o kasabayı
Alıcı kuşlar gibi didikledim döşümü
Dört bir yanı ateş çevrili bir akrep nasıl zehirlerse kendini
İşte öyle zehirledim kendimi

Ve g i t t i m…
Avazını içine hapsetmiş bir gök gürültüsü gibi susa susa
Islığını yitirmiş bir rüzgar gibi ese ese
Nefes almaya bile küse küse g i t t i m…


vııı
Ah Zelal…
Hiç bitmesin dediğim bir masaldın
Orada…
Belanın kol gezdiği o kasabada
Ben en güzel masalımı kaybettim.