BEKLE BENİ ANKARA!
Bekle beni Ankara!
Bir gün sana geleceğim Eskisi gibi olmasan da İstemesen de geleceğim sana O gitmediğim köyümün topraklarına gideceğim Toprakla, toprak olacağım Sensiz olmak, hiç olmaksa Bırak, bana da olsun Ben de bir hiç olayım Bir hiç, bir unutulmuş olarak kalayım Zaten hiçten gelip, hiçe gitmeyecek miyiz? Şimdi bir dağ başında oturmuş Kendimi avutmaktayım Ama nafile, artık lal olsam, kör olsam Bu senin yokluğunda, eksiklik bile değildir, bilesin… |