Söz: Mihraa
Müzik: Gürsoy Bayram

KALANLARIN ANISINA
( UMURUNDAMI ANKARA )

Umurunda mı Ankara,
Süzüldüğüm de kırağından aşağı
Işığa tuttun dört bir yanımı..
Hangi çarığım çürüğümü gördün de
Geçit vermedin bana..
Ve bu hazin öykünün tek önermesi oldum..
Kaç gece biçildiyse üstüme,
Ya yıkım vardı.
Ya kıyım.
Sığınamadım çentiklerine taşramın..

Şimdi beni uğultularla anma,
Çağırma!
Oyun oynadığım sabahlardan bile
Gülücüğüm kalmadı..
Kurumsal bir hücre evi.
İçimde yarattığım dört duvar..
Herşey usulüne uygun.
Kireç tutmuyor.
Tokmak vurmuyor kapımı,
Yakama yapıştı boyunduruklar.
Devri hiç geçmeyen kurdaleli tutsaklıklar..

Baharın açtığı çicekleri.
Bir kez olsun
Hatırlamak için.
Küçüldüm küçüldüm.
Ve fakat.
Avucuna sığamıyorum hala bir çocuğun..
Kılıfıma keyfiyetim yetmiyor..

Kurtulamam ben,
Taze tutuyor anılar kokuları,
Kan kokusu,
Yeşil desenli halılar üzerinde
Ve hala yasaklı kelimeler var.
Sedire uzanmış..
Ben hiç denemedim gitmeyi mesela.

Vallahi,
Kimse sevmez
Burda doğan güneşi.
Denedim yakınmayı hatta ağlamayı
Ağıtcılar set çekti önüme.
Bastonları irkildi tabutlara vura vura,
Bir sela daha dinlemeye gücün var mı dediler.
Bir sela daha güneş batmadan..

Umurunda mı Ankara.
Ne mi gördün de geçit vermedin bana..

Mihraa