Ey gözlerine kurban olduğum sevgili!
Senin kalbinde ben varken
Yerime kimseyi koyamazsın
Unutma hiç kimse de
Benim gibi bakamaz o gözlerine
Çünkü ben seni, o gözlerimde sevdim
Gözlerinin ateşinde yandım, kavruldum
Nefes nefes içime çekip hayat buldum
Bak zaman, ömür dediğin de geldi geçiyor
Eğer nefes alıyorsa bedenin
Sevdaya dair bir umut varsa içinde
Gel birlikte çıkalım bu yola
Unutma, kimse de tutamaz ellerinden benim gibi
Neden aramızda çıkmaz yollar var?
Yoksa kader miydi bize ayıran?
O zaman deseydim kadere
Dur, bana yol ver sevdama gitmek için
Ne olur kader gibi
Sen de kapatma gönül kapını bana
Mutluluk dolsun içinden
Yoksa doğmaz sensiz güneşim
Karanlıklarda, kör kuyulardayım
Ey gönlümü aydınlatan ışığım!
El ver de içimdeki zindandan çıkayım
Bak sarardım daldan dökülen yapraklar gibi
Ömrüm de artık kış, gelmez baharlar
Ayrıca koşamazsın mutluluğa bensiz
Çünkü bir söz vermiştin bana
Ölümden gayri senden ayrılmam diye
Eğer ölüm ise bu sevdanın sonu
Kimse de baş koyamaz benim gibi
Yeter ki sen gel sevgili, korkma!
Ben öderim üzerimize düşen bedeli…