FARZET Kİ BEN ÖLDÜM!
Işıltılı bakışlarınla Papatyam!
Bana öyle bir baktın ki Şimdi ne mümkün Ömür boyu o bakışını unutmak Çünkü ben, o bakışta sevmiştim seni O an aşkının ateşi sineme düştü Ve ben o bakışınla yandım Gel, ya derdime derman ol Ya da küllerimden savur beni! Artık bana bahar yok İçim de dışım da hep kış, kar, boran Sanki her şey de sen var Oysa ben senin gönlünde öldüm Hiç kimse de ben gibi ölmedi Gözlerinin içine bakarken ben Keşke toprak olsaydım Şimdi ölsem de artık ruhum gitmez Bedenim toprak olmaz Dünyada bedenim var ama ruhum yok Anılar silindi, içim de dışım da zifiri bir karanlık Farzet ki ben öldüm ve hiç yaşamadım… |