Papatyam!
Gecelere seni soruyorum ama yoksun
Şimdi geceler gibi sessiz ve karanlık gönlüm
Ve ben, sensizlik limanından
Yaktım tüm gemileri gidiyorum
Sen olmadıktan sonra ne anlamı kaldı yaşamanın?
Yük oldum dertlerimle sana
Feleğin sillesinde beter yandım
Her gün ağıt destanları yaza yaza
Gönül yollarım eskidi
Kalbin atışları sekteye uğradı
Hiç gelmeyecek birinin ardından
Gözlerimde yaş kalmadı
Bir deli gibi dolanırım aç ve susuz
Sevgi nedir bilmeden
Sevda dinlediğim yüreğinde
Kurumuşluğumla yanarken
El içlerine çıkmaz oldu halim
Yalnızlığım kıvranır meyhanelerde
Sokaklarda köşe bucak kaçar
Çöküntü harabelere sığınırım
Yarasalarla dostluk kurar
Gecelere seni sorar dertleşirim
Gel, bitsin gönlümün kara kışı, boranı
Açılsın gönlüne giden yollar
Komasın beni sana hasret!