Geceden küller...

Her şeyi örten gece
Sustuklarımı açığa çıkarıyor...



Ey şiir arındır beni bu kederden
Tenim ayrılıyor
Çatlaklarından sızıyor
Harf harf
Perdeyi uçuran rüzgar
Beni de al
Unutulmuşluğun kemendi boynumda
Kırbaçlıyor daha sert
Her gün doğumu
Dökülüyorum
Dökülüyorum
Ah! Kapan gözlerim
Perde
Ve bitsin bu oyun
Bu ben değilim artık
Bu şaşkın ruhun sahibi
Öldür geceyi
Parlama sigaranın ateşi
Yüz verme arsıza
Bu duvarlardan daha sessiz olabilirim
Biliyorum
Şu yastığın üzerindeki Solmuş renklerden
Daha solgun kalbim
Bağırabilir yabancı bir sesle
Yalancı
Serseri
Sağır
Masa örtüsü gibi bir tenle
Gelişigüzel fırlatılan.





Ey gece
Yutkunma beni
-ayla konuşayım
-camdan bakan Şu bahçeyle
-toprağın kokusuyla
-eski şiirlerin satır aralarında
-o dar sokaklarla
-kimyası bozulmuş kalpler ve göz bebekleri
-Ah yaşanmamış ne varsa
-yaşlanmış
-boş bir mezarın başında
Sus beni gece
Artık kimseler kalplerine inanmaz oldu
Ne acı ve ne koyu renk bir zaman
Sus beni
Eski kelimelere sığınmak istiyorum
Yeni doğmuş bir bebeğin
Telâşsız nefesiyle..