Muhkem şiirlerin övgüye ihtiyacı yoktur.
Yorum yazmayacağım
Ancak bir okur olarak şiiri tahlil etme hakkım vardır diye düşünüyorum. Şair, şiirini kaleme aldığı zaman hafızasında nasıl bir kurgu olduğunu ancak kendisi bilebilir. Bana bu önemli değildir. Önemli olan okurun hafızasında nasıl bir portre oluştuğudur.
Ben şiiri, her kıtanın birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci ve altıncı satırlarını altalta dizdiğim zaman yine bir uyum ve ahenk var.
Hiç satırları bozmadan, eklerin değişmesiyle, belki sadece sıralama değiştirerek. Altı tane şiir elde edilebilir. Bu çok rastlanan bir durum değildir.
Anlam bütünlüğü.
Birinci satırlar.
İnsan dediğin bir bilinmez, bir karadelik, çözülemez bir varlık. Insan zihninin en ağır konuğu bile, işler yolunda gittiği zaman kıvrak zekasını başka alternatiflere yorar. İşler tersine döndüğü zaman, gerçek rengi ortaya çıkar.
İkinci satırlar, verdiğin değeri, şefkatle koruduğun, kolladığın, ve bir gün başıma bir bir hâl gelirse sığınacağım liman diye düşündüğün insanın kalbinde payidar olmadığını anlarsın.
Üçüncü satırlar, nezdinde benzersiz olduğunu düşünerek manüpüle ettiğin dostlar, saf olduğunu düşünüp, fedakârlığını hiçe sayarak, tabiri caizse, çantada keklik olduğunu var sayar.
Dördüncü mısralar.
Son satırlar bir kıta şeklinde, belki yerleri değıştirilerek altalta dizildiği zaman, başlıbaşına bir şiir, ve şiirin bütün manasını içinde barındırır.
En safi mağdurda yatıyor saki
Saflar listesine katıyor saki
Çıkar batağına batıyor saki
Öfkeyle kaşını çatıyor saki
Toprağı süratle atıyor saki.
Hürmetle kardeşim

İnsana dayanma ölür dediler
Hakk'a dayan bir tek kalır dediler
Sevgilimiz ama kulumuz değil
Hakk'tan gelir Hakk'a gider dediler

Kıymetli Şairim
Esaslı bir Şiir var karşımda
Hakka emanetsiniz

Çok saygımla Üstadım
Çok saygımla