Sensiz
Beni mahzun bu kentte zorla nefes alışım
Güneşime küs tanlar, şafaklar yakar sensiz Beni bu labirentte yapayalnız kalışım Karanlığa gömülen sokaklar yıkar sensiz. Beni yağmur altında ıslanmak bir başıma Düşen her damlasını karıştırmak yaşıma Toprağımı, taşımı kuşatan telaşıma Bitmeyen bu kışıma dayanmak sıkar sensiz. Beni metropollerin çığırtkan yalnızlığı Köşe başını tutan betonun ıssızlığı Doymak bilmeyen nefsin kendine haksızlığı Akrebin hırsızlığı ecele çeker sensiz. Beni kara geceler, cinayet mahalleri Gözün göz görmediği tozun duman halleri Sokakları süpüren devrin ihtilalleri Çöküş ihtimalleri çıkmaza sokar sensiz. Beni büyük resimden kesit olan prova Tahayyülü özlenen mavi örtülü ova Sahili...şiir yolu, gecesiyle Yalova Ahşap bir iskeleden denize döker sensiz. :) |
O da zaman zaman "mahzun", bazen "mutmain" olduğunu söyler.
Herşeye rağmen hayata bağlı, yaşama arzusu hiç bitmeyen, ve lakin yalnızlığın kucağında huzuru bulan değerli bir şair ve roman yazarı.
Umarım sizin de eserleriniz raflardaki yerini alır.
Yolunuz şiir güzelliğinde, umudunuz derya enginliğinde olsun.
Hayat, martıların iki mavilik arasındaki arzulu uçuşları kadar şen, şakrak, huzurlu olsun.
Şiir tadıyla...