![]() YETER Kİ SEN GİTME ANNE...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, yaşamak yanı ağır bastığından.(Nazım Hikmet Ran) Ölümsüzlüktür revaçta olan saltanatımı sonlandırma ihtimali Ve ölüm… Kıyarken içimi için için: Çivit mavisi gözlerinde kaybolduğum Ve sesinle bana yaşattığın O nazlı o narin esintin Kaçıncı kuvvetiydin sen, söyle? Esmer teninde sevdanın Kaç küp idi içimde saklı o buz dağı? Esaretim ve ecelim… Acele etmiş olsam bile ölmek için Ve işte cahilce kendime verdiğim zarar ziyan Ne metruktü gözlerimin haznesi Ne de yalandı hazine değerinde varlığın Küpeştesinde dümeni bendeki geminin Ve kulvarımda hüznü Ve ruhumda saklı özü Tek geçtiğimdin Tek geçildiğim Tek elimde kalem diğerinde resmettiğim Senin büyülü ve buğulu gözlerin… Ah, anne sefasını sürmediğin kadar hayatın Cefa yüklü ömründe Sevginle bakaya kaldığın Issızlığın perçeminde yaşayan bir şarkısın sen Yaşattığımsın da gözlerinden gelen yaşın Hem de yasının şiarı benim sadece ben Ve sadece ben her iki elinde Ve sadece ben: Dediğin gibi elin ve kolun Hatta nefesin Soyutlandığım evrenden Yetmedi Tecrit edildiğim hücremden Kanayan mısraımsın Kopuk telli sazımsın Salkım saçak varlığımda Ve iç dünyamda Asla şüheda olmayan dünümde Sevdiceğimsin sevecen Yüreğimden s/üzülen Her külü her gülü Ve evet: anne ben bil yeter ki Sadece sev ve bırakma elimi İhtar çektiğim cihanın İbraz ettiğim fermanın Yanık ucunda tüm yazdıklarımın Sana da söz verdiğim gibi: Ne seni terk ederim ne kendimi Ara ara kaçkın aklımla Ayan beyan beni yarı yolda Bıraksa bile kalemim Ben senin kalender yüreğinin direğiyim Dilemmasında geçen ömrün Özet geçtiğimse olsaydı keşke sadece örgün bir dünya Hala okullu Hala mektepli Alaya alsa da alayı insanların Ve her biri alaylı olsa bile Bana mal etmedikleri sevgiyi nazı Alayına gücensem de Rabbim ve de sen beni terk etmedikten sonra Sönene değin ferim Solup gidene değin neferi olduğum nefesim ve nefesin Aşka biat bir kasırga Yandan çarklı cihanın uleması Ulak bildiğim kadar kalemimin sabırsız dünyası Ve dinmez nazı Asla solmayacaksın da Allah’ın izniyle Asla da sönmeyecek içimdeki çocuğun neşesi Bazen umut bazen kaygı Bak, anne, bak sadece: Hala elimde bana aldığın uçan balon İçtimada geçen hayatım Ve tefrikam Ve onca sertifikam diplomam ne ki: Yeter ki sen, gitme Yeter ki yetmez dediğim bunca hüznün çeperinde Senle kalemimle Yetindiğim kadar bende yetebilseydim cihana keşke ah, keşke… |
Kopuk telli sazımsın
Salkım saçak varlığımda
Ve iç dünyamda
Asla şüheda olmayan dünümde
Sevdiceğimsin sevecen
Yüreğimden s/üzülen
Her külü her gülü
Ve evet: anne ben bil yeter ki
Sadece sev ve bırakma elimi
Özellikle "Yeter ki sen, gitme" ve "Yetindiğim kadar bende yetebilseydim cihana keşke ah, keşke..." dizeleri, içsel bir çatışmayı ve sevginin gücünü çok güzel anlatıyor. Şiir yazmaya devam etmelisin; duygularını bu şekilde ifade etmek hem senin için hem de okuyucular için çok değerli. Bu duygusal yoğunlukla yazılmış şiirler, insanın iç dünyasına dokunur ve derin izler bırakır.
Allah annenize ve size birlikte uzun ömürler versin,sağlıklı bir yaşam diliyorum.