Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.(Nazım Hikmet Ran)

Ölümsüzlüktür revaçta olan saltanatımı sonlandırma ihtimali
Ve ölüm…
Kıyarken içimi için için:
Çivit mavisi gözlerinde kaybolduğum
Ve sesinle bana yaşattığın
O nazlı o narin esintin

Kaçıncı kuvvetiydin sen, söyle?
Esmer teninde sevdanın
Kaç küp idi içimde saklı o buz dağı?
Esaretim ve ecelim…
Acele etmiş olsam bile ölmek için
Ve işte cahilce kendime verdiğim zarar ziyan
Ne metruktü gözlerimin haznesi
Ne de yalandı hazine değerinde varlığın
Küpeştesinde dümeni bendeki geminin
Ve kulvarımda hüznü
Ve ruhumda saklı özü

Tek geçtiğimdin
Tek geçildiğim
Tek elimde kalem diğerinde resmettiğim
Senin büyülü ve buğulu gözlerin…

Ah, anne sefasını sürmediğin kadar hayatın
Cefa yüklü ömründe
Sevginle bakaya kaldığın
Issızlığın perçeminde yaşayan bir şarkısın sen
Yaşattığımsın da gözlerinden gelen yaşın
Hem de yasının şiarı benim sadece ben
Ve sadece ben her iki elinde
Ve sadece ben:
Dediğin gibi elin ve kolun
Hatta nefesin
Soyutlandığım evrenden
Yetmedi
Tecrit edildiğim hücremden

Kanayan mısraımsın
Kopuk telli sazımsın
Salkım saçak varlığımda
Ve iç dünyamda
Asla şüheda olmayan dünümde
Sevdiceğimsin sevecen
Yüreğimden s/üzülen
Her külü her gülü
Ve evet: anne ben bil yeter ki
Sadece sev ve bırakma elimi

İhtar çektiğim cihanın
İbraz ettiğim fermanın
Yanık ucunda tüm yazdıklarımın
Sana da söz verdiğim gibi:
Ne seni terk ederim ne kendimi
Ara ara kaçkın aklımla
Ayan beyan beni yarı yolda
Bıraksa bile kalemim
Ben senin kalender yüreğinin direğiyim

Dilemmasında geçen ömrün
Özet geçtiğimse olsaydı keşke sadece örgün bir dünya
Hala okullu
Hala mektepli
Alaya alsa da alayı insanların
Ve her biri alaylı olsa bile
Bana mal etmedikleri sevgiyi nazı
Alayına gücensem de
Rabbim ve de sen beni terk etmedikten sonra
Sönene değin ferim
Solup gidene değin neferi olduğum nefesim ve nefesin

Aşka biat bir kasırga
Yandan çarklı cihanın uleması
Ulak bildiğim kadar kalemimin sabırsız dünyası
Ve dinmez nazı
Asla solmayacaksın da Allah’ın izniyle
Asla da sönmeyecek içimdeki çocuğun neşesi
Bazen umut bazen kaygı
Bak, anne, bak sadece:
Hala elimde bana aldığın uçan balon
İçtimada geçen hayatım
Ve tefrikam
Ve onca sertifikam diplomam ne ki:
Yeter ki sen, gitme

Yeter ki yetmez dediğim bunca hüznün çeperinde
Senle kalemimle
Yetindiğim kadar bende yetebilseydim cihana keşke ah, keşke…