ŞAİRLER SESSİZ ÖLÜRBakma sen o ceylan inen bağlara Bol keseden kasır kurar dağlara Miras kalır da nidası çağlara Şairler hep yoksul olur üstadım Ve şairler sessiz ölür üstadım Ne umduklarını bulur hayatta Ne göbeği güneş görür bir yatta Paslı sandal fazla gelir fiyatta Şairler hep yoksul olur üstadım Ve şairler sessiz ölür üstadım Sır gizlidir mısranın ecesinde Güneş batmaz bitmeyen gecesinde Her bir cevher parlarken hecesinde Şairler hep yoksul olur üstadım Ve şairler sessiz ölür üstadım Bestekarı isim yapar saz ile Yorumcusu feryat eder haz ile Kanık ozan yetinirken az ile! Şairler hep yoksul olur üstadım Ve şairler sessiz ölür üstadım Huzur bulur yazdıkça Alibaba Hislerini paylaşmaktır tek çaba Her satırı dökülse de kitaba Şairler hep yoksul olur üstadım Ve şairler sessiz ölür üstadım Kanık: elindekiyle yetinen, gözü çokta olmayan, tokgözlü, yetingen |
Muhteşem bir şiirle dile getirmişsiniz.Üstadı selamlıyorum.Sağlıcakla.Saygıyla.
Carl Spitzweg’in 1839 tarihli “Yoksul Şair” tablosu 19. Yüzyıl romantik sanatçısının ve bohemin unutulmaz imgelerinden biridir. Tuhaftır Adolf Hitler’in de en beğendiği tablo olduğu söylenir. Çatısı damlayan perişan bir çatıkatında şemsiyesi ile yağmurdan ve soğuktan korunmaya çalışan bir şairi anlatır resim.