VARLIĞIM ZAMANA MAHKUM
VARLIĞIM ZAMANA MAHKÛM
Gönül telime dokunur zaman Zaman alır benden beni Ben beni ararım zamanda An be an zaman olurum Varlık ve yokluk gizlidir zamanda Zamansa varlığa mahkûm Ben zamansız bir yokluk Yokluğum varlığa mahkûm Gönül serencamındayken benliğim Ben bana mahkûmmuşum meğer Zamanla mekân kuşatmış benliğimi Ben beni aradığımı sanırken bir ömür Bir anlık zamanda buluverdim kendimi. An, dakika, saat gün, ay, yıl, asır… Cümle varlık ve yokluk mahkûm zamana Bir var bir yokken bütün mahlûkat Yokluğa mahkûmdur zaman da... Her fani gibi varlık âleminde ben de Pervane olup tamamlarken şavtımı Yine bir zaman dilimine mahkûm Hiçlik deryasında bulurum kendimi Yokluktan varlığa göçerken zamanda Sahralar, engin denizler, ovalardan aşarım. Bulduğumu sandığım bir bilinmez anda Ben de faniliğimin idrakine varırım. Varlığım, yokluğa mahkûmdur zamanda. Ben, beni ararken bütün bir ömür Varlık girdabında tavafken dönüşlerim Hiçlikte var olmak sevdasındayken Yoklukta yok olmak kaygısındayım. Umutlarımı korkularımla ararken Varlık âleminde dolaşır hayallerim Korkularıma unuturum yokluğumu Ve gerçek varlıkta bulurum beni Varlığım zamana mahkûm. 11.12.2019 |