Dünyanın bir ucundan sesleniyorum
saat 22:35
güneş batmak üzere
televizyonda futbol maçı var
göz ucuyla bakmadan edemiyorum
şiir okuyorum bir yandan da
okudukça hüzünleniyorum
hüzünlendikçe kendimle kavgaya giriyorum
beni benden ayıran yok
beni benden uzaklaştıran yok
beni dinleyen yok
beni fantastik bir fikirle ikna eden yok


Dünyanın bir ucundan sesleniyorum
saat 22:44
Aziz Nesin’i dinliyorum
Madımak’ı anlatıyor
çaresizliğini
yavaş yavaş yanarak ölümü
"şeriat şeriat" diye bağıran topluluğun nefretini
nasıl kurtulduğunu
yarına dair umutsuzluğunu dinliyorum
"hangi çiçek diğerini sarı açtı diye ayıplar" diyor C. Bukowski
ciddi ciddi düşünüyorum
siz de düşünün


Dünyanın bir ucundan sesleniyorum
saat 22:49
gözlerim şiirlerde dolaşırken
göğsüm daralıyor
kaburgalarım kalbime abanıyor
ciğerlerime oksijen gitmiyor
kafamın içi zonkluyor
parmaklarım puşt bir istekle
tuşlarda geziniyor
çayımı içmeyi unutmuşum


Dünyanın bir ucundan sesleniyorum
saat 22:56
balkonun kapısı açık
martıların çığlıklarını duyuyorum
şimdi de bir tren geçiyor
gözüm ekrana kayıyor
gol atamamış takımlar
boşu boşuna koşmuşlar
maçı uzatıyorlar şimdi
Ronaldo gergin görünüyor
galiba, Slovenya beni nasıl engeller, diye düşünüyor
bu ne hırs kardeşim, diyorum


Dünyanın bir ucundan sesleniyorum
saat 23:12
hayat paradokslarla dolu
ben de
siz de
onun ağına takılmışız
sanırım kalıcıyız




H. Korkmaz 1/7-24 Sthlm