Oysa ki ben sen yokken ...
Adaklar adamıştım Saçlı Dede Türbesine
Sonra ekinler buğdaya tuttuğun da ..
Kırlangıçlari çağırmıştım ölmüşlüğüme ..
Kesme ağaçlarına siyah caputlar bağlamıştım..

Sen yokken ...
Anızları ateşe verdiler ..
Zehirlendiler beni yılanlardan daha beter ..
Susuzluğum Kerbela ağıdı.
Kara kaderler yazdılar ..
Sütten ağzı yanan çocuklara..
Serçelerin yuvalarını bozdular..
Haram kattılar ekmeğimize suyumuza ..

Hâlbuki ben ...
Bir Zerda/ li Yağmuruydum.
Makbul bir dua ..
İsmiydim belki de doğmamış bir bebenin ..
Yeşil kapıdan içeri girince ..
Bildim yetimligimi sahipsizliğími.
Sonra dedim ki mezarda ki Babama ..
Baba..
Ancak kendi getirebildim.sana ..
Başımda Garbi yeli .
Toprağım da eski bir ayak izi ..

Oysa ki ben ..
Sen yokken Zerda..
Zerdali çiçekleri topladım..
Hiç gelmeyen baharlarıma ..
Hiç açmayan yanıma .

Şiir: Bedirhan Keklikci