İhanetten kaçıp uzandım doğanın kucağına,
Kuşların ötüşüyle dindirdim yaralarımı,
Sazlıklarda ıssızlık içinde buldum huzuru,
Böceklerin ezgisiyle sarıldı ruhumun yalnızlığı;

Gecenin karanlığında eridim kendimden geçtim,
Yalnızlığın sessizliğinde derin bir uykuya daldım,
Çiğ düşünce toprağa şafakla kalktım ayağa,
Ruhumda yeni ufuklar gözlerimde aydınlık umutlar;

Sazlıkların fısıltısıyla dertleştim ritim tuttu yüreğim,
Kuşların kanatlarında yakaladım özgürlüğü,
Doğanın diliyle geceye serdim ezgilerimi,
Hayvanların gözlerinde gördüm sadeliği;

Ağaçların gölgesinde buldum dinginliği,
Toprağın kokusunda soludum huzuru
Doğanın ritmiyle yorulmadan atan kalbimi
Her nefeste yeniledim, her adımda güç buldum.

İç sezilerimle yürüdüm bu yolda,
İhanet bataklığına ettim elveda,
Doğanın kollarında yeniden doğdum,
Yalnızlıkta buldum gerçek dostluğu;

Erol KEKEÇ/28.06.2024/23.20/Sancaktepe/İST