ne tadlı nede ekşi
boş bir çöl gibi
yankısız zaman
ne gündüzler konuşkan
nede neşeli bir gece



kocaman derin teklik
her gün bilmece yorgunluk
ve akılda kalan
hiç bir şeyin olgusu
sabah akşam aynı döngü




herkesten kaçar gibi yıllar
anlamsızlıkta renksiz umutlar
başı boş bir sandal gibi geçmiş
ne yarınlarda binlerce ışık


nede sessiz sedasız yirmi beşinci akrep ve yelkovan ama dönüyor
günlerimin haylas ve heycansız gülümsemeleri böyle mutlu yalnızlık


ve
insan sevilmez dedi
kara kedimin gözleri gece
öldürme yasat duyguları
yasamaya devam et
elinden geldiğince
beni hiç bırakmayan boşluk
bir zafer bağışladı

o
ince günler
yaşamadı farzet
çünkü
ışığım sökmüştü
çok zamlanlar
sevgisizliği gördüğümde
binlerce yanılgılarda
ne güzel nede anlamlı
nerden bileceksin
vazgeçilmezliği.