Mukayese
Herkes kendine münhasır
mukayese etme kendinle senin olana razı ol ipini çekme kendi elinle... İnsanlar çeşit çeşit kimse benzemiyor kimseye sana ne başkasından dönüp de bir bak kendine... Mukayese ocak söndürür seni ateşlerde yandırır şu güzelim cennet dünyayı dururken çevirme cehenneme... Kalbini karartırsın vesvese yaratırsın onu bunu karşılaştırarak genişi daraltırsın ya senden daha iyi görürsün alınırsın ya da kendini yükselterek yanılırsın... Yalnız dış görünüş değil huyunu husunu da kolunu bacağını omzunu ayağını da yüzünü gözünü ağzını burnunu da yeter artık her şeyini karşılaştırma... Başkalarının derdi yok en büyük seninki başkasında az olan nimet sende de çok değil mi her sözün sanki zehirli bir ok deliyor sineleri Ardından laf edersin insanların ileri geri... Mukayese evlere çöken kara bulut gibi düşün sen yürüyemiyorsun koşuyor biri sen iyi göremiyorsun bir diğeri görüyor cam gibi sen kilolusun hantalsın sportmen kimileri... Mukayese zehirli bir çiçektir alışan vazgeçemez başkalarını ve kendini olduğu gibi kabul edemez hem kendisini yer bitirir hem karşısındakini ne söylesen faydasızdır dinlemez ki hiç seni... Gülhan Çeliktaş |