Kalem
Kâğıdın boş tarafı
Kalemi azdırıyor! Ben güzel düşündükçe O hiciv yazdırıyor. Yönünü şaşırmadan Bir harfi taşırmadan Dostunu şişirmeden Düşmanı kızdırıyor. Ne desem olur hata Yazdığı üç beş kıta Sıkılınca Ferhat’a Şirin’i bezdiriyor. Ne yangına ne küle Ne bülbüle ne güle Bazen olur dingile! Methiye düzdürüyor. Başındaki taç değil Söylediği suç değil Alim desen hiç değil Velâkin sezdiriyor. Bitirince nağmeyi Susturur allameyi. Görünce hengâmeyi Üzdükçe üzdürüyor. İsmail Taha Çelik |