Ekip biçtim gül fidanı bitirdim
Geçti ömrüm bir gün olsun gülmedim
Çok yoruldum benliğimi yitirdim
Yaşadım mı ölü müyüm bilmedim.

Kıskanırdı huyumuzu melekler
Çıkmadı hiç karşımıza dölekler
Vurdu geçti dost sandığım kelekler
Yıllar yılı bir vefalı bulmadım.

Sevdiklerim el yerine koymadım
Taşladılar hep arkamdan duymadım
Çok sınandım kör şeytana uymadım
Her cefaya katlandım ben yılmadım.

Umut ettim Eylül ile Ekim’e
Arzuhalım yazıp verdim hâkim’e
Haval etti bir celsede hekim’e
Çare bulup muradımı almadım.

Değer verdik kıymet bilmez soysuza
Ker’den alâ ahlaksıza huysuza
İlim bilmez iman-ı yok hay’sıza
Sabır ettim riyaya gark olmadım.

Biat etmem ben hünkara nazıra
Aslı bozuk cübbesi yok vezire
Suç sayıldı çıkarıldık huzura
Hak’tan gayrı eğri yola gelmedim.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)