Yüreğime köz düşüren lisan-ı efgânım
Adını sırladığım can parem
Dil-i yarem,
Bakmaya doyamadığım yüzü mah’ım
Öpmeye kıyamadığım Aşk-ı nihanım

Aç gözlerini gör artık
Kaldır yüzündeki karanlık örtüyü
Kapına geldim demeyeceğim
Hiç gidemediğim eşikteyim
Ne bir adım içeri atabildim
Ne yönümü dönüp dışarı bakabildim

Yürek harem
Bak artık güneş çıktı yurdumda
Kardelenler boynun büktü
Birer birer toprağa düştü
İçim sızlıyor dilim lâl.
Sen artık yüreğimde değil
Şah damarımdan hudut aştı
Sular coştu gör
Gitme artık, gitme kal

Sürgün sevdam,
Ahu figan’ım
Ezberlediğim tek lisanım
Ne kadar anlatamasam da
Yeminimi tekrarlıyorum
Kokunu tenime mühür yapmıştım
Canım yoluna sürgün olsun ki,
Seni verdi yaradan
Bak bir yıl geçti aradan
Seni seviyorum.
Seni seviyorum.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)