YoruldumKör talihim benim ile oynuyor Dar köprüde dura dura yoruldum Bir yanar dağ içerimde kaynıyor Yaralarım sara sara yoruldum. Deli gönlüm ta ezelden yaralı Kayıp ettim yad ellerde maral’ı Evvel benim idi şimdi nereli Seyyah oldum sora sora yoruldum. Aşamadım yıkılası bend’ini Eritirim başı karlı fend’imi Bu ben miyim bilmez oldum kendimi Dizlerime vura vura yoruldum. İçim sızlar o canıma kıyarken Mil çekerek gözlerimi oyarken Akıbetim son günleri sayarken Var ömrümü vere vere yoruldum. Gönlü vasıl oldum ona müptela Okunurken ikimize bir sala Şaha kalktı can evimde Kerbela Zincirleri kıra kıra yoruldum. Göğsümüzde taşıyoruz dar kafes O can kuştur ister uçur ister kes Vakit bitti çıkar gider son nefes Her saatde kura kura yoruldum. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |
Hasret vurdu, yaraladı solumu
Felek tuttu, bırakmadı kolumu
Ayaz kesti, kar kapattı yolumu
Yalınayak, yara yara yoruldum...