Uzayıp giden kaldırımların aksine,
Birer birer eksiliyorum miadı ömürden,
İstesem de,
İstemesem de artık;
Renklerin izdihamında savruk bir geceyim,
Ayyuka çıkmış tasnifsiz bir göç habercisi,
Firari yolculukların dünde kalan lehçesi..
Kalantor bakışlara gizlenmiş,
Ürkek kelimeler gibi,
Hazin hatıralar ikindilerine yaslanıyorum,
Hiçbir bahanesi olmayan havalandırmalarda,
Geçmişe addedilen muadil bir yarayım,
Kanatlanmış merhametlere sevdalıyım,
Feryat figan nüshasız düşlerde idamlığım,
Yaşamak birkaç beden,
Büyük geldi galiba bana,
Ya da ben anlamadım,
Yanımdan geçerken...


Acılarım hiç dinmedi;
Bende kaldıkça,
Ben yazdıkça,
Yazdıkça katmerlendi elemlerim,
Muhacir bir özlemdi;
Ateşe düşmüş gamzelerin,
Duvarlara sığmadı;
Her gece acemice atılan çentiklerim,
Küf kokularına hapsoldu;
Vuslatıma yarım kalmış sevinçlerim..
Hasbahçenin güllerine mayalandım;
Harap sevdalarda kaç kere,
İçimde kalanlarla büyüttüğüm;
Vesikasız sürgünler her hiçlikte,
Gölgemin kuytusuna sinen yüreğim;
Ben yaslandığımda hep arbedede...


Rüyası bile güzeldi;
Farkına varamadığım nasırlı ezberlerimin,
Sırlı çerçevelerdeki nasipsiz manifestoların,
Kırılmış dallarımı okşardı her akşam rüzgâr,
Hep başka rota çizerdi raftaki özlemler,
Mavi kanatlarım değerdi inzivaya çekilen,
Veda yorgunu umutsuz coğrafyalara,
Kaç aşk yarım kalmışken içimde,
En derin suskunluğumdu oysa,
Boş meydanlardaki kan değmiş çığlıklarım,
Okurdu sessizliğimi kalın puntolara bürünen,
Kurşun dökülmüş kapkara geceler,
Ketenpereye geldi kulların incittiği dizeler,
Daha gidecek çok yolumuz var;
Demek isterdim ama..
Tabelasız bir güftesiyim artık yalnızlığın...


Ben herkese yetiştim de,
Vasıfsız saydığım bu yürekle,
Bi sana geç kaldım biliyorum,
Bu da bana yeter...