Sormayın neden kapılarımı aralık tuttuğumu,
Pişmanlıklarıma gücenmiş anılarımı,
Sokaklar dolusu artık yalnızlıklarımı,
Sonbaharın sararttığı damlarımı,
Yaka yaka bitiremediğim mısralarımı,
Issız adımların vahada yankılandığı,
Tedavülden kaldırılmış önyargılarımı,
Bulutlara hapsolmuş gözlerinin rengini,
Her sessiz kalışımda kirlenen ötelenmişliğimi,
Parmak uçlarıma süngülenmiş sevişlerimi,
Taşramda kalmış kirli ezberlerimi,
Neden kırık sandıklara kilitlediğimi sormayın...



Sırlarımda saklıdır oysa ömrümün tufanı,
Adıma yazılmış meğerse acı bir reçete,
Umut da tasını tarağını toplayıp gidince,
Herkes savrulur sınanmışcasına bir yana,
Raflardaki isimlerde arsızlaşan nice yafta,
Askıdaki gençliğimse yokluğun yaralısı,
Geçmişin gölgesinde yitik bir hicran,
Ayıpların örtbas edilmediği kızıl bir gerdan,
Eteklerimde biriken korkularsa birer zindan,
Şarkılarımda kelebekler uçuşurdu kimi zaman,
Mektep yüzü görmüştü oysa kelimelerim,
Ayrılıklarım hep bayram yaparken,
Hep yetim kaldı eczasız yenilgilerim,
Yetim hırkası hançer gibi sırtımdayken,
Öksüz öksüz baktı yıkılmış kentlerim...



Nerden bilecektim baharların bana güceneğini,
Karanlıklarımın pervasızca ziyana düşeceğini,
Alınyazımın derbeder sağanaklara küseceğini,
Yüzlerce anı gelip geçer cama vuran rüzgarda,
Benliğimi yağmalayan tüm isyanlar kara bir leke,
Kulağıma fısıldanan meteliksiz şiirler hep kahpe,
Gölgeme yaslanan elvedalarım emre amade,
Hüznüm göçtü taşralara demirli sığ düşlerime,
Dudaklarım mühürlendi terkedilmiş sözlere,
Ben artık senin gözlerine yük olurum,
Yüz sürülecek gün görmemiş eşiklerde kül..

Her başlayan bitermiş,
Her yeni eskir,
Her gelen de gidermiş...