Kulaklara göre ağız olduk hep
Kulağımıza göre seslensin diye karşımızdaki.
Çok güzel bir şiir, tebrikler.

Çok güzel bir duygu sesi şiiri dil ve anlatım ile çok beğendim , kutluyorum cesur yürek sesi şiirinizi

Zaman denizi maviliklerine banmış kalem
Tebrikler değerli hocam
Nice saygılarımla

sabah sol !öğleden sonra sağ ! örgütlere aynı silahla saldırmalar geldi aklıma
Arabistanlı Lawrence geldi hatırıma
Buyruk aldıkları efendilerine sınırsız hizmet eden tarikat.cemaat, siyasal yelpazenin bir sürü tarafı geldi gözlerime
köleliğe dünden ve gönülden razı milyonlar
ve cümle sevginin odaklandığı aşk
tanımsız
amasız
fakatsız
....
sağlıklı günlerde

KALEMİ TUTAN EL İSTEDİĞİNİ YAZAR
Kalemi tutan el, kâğıda istediğini yazar.
Tertemiz bir sayfayı henüz yazma bilmeyen veya yazmayı yeni öğrenen bir çocuğa verirseniz ya kargacık burgacık bir şeyler yazmaya çalışır veya iki çizgi çektikten sonra keyfince karalar. Kalem tutmak için belki bir alıştırma olur, bu karalamalar. Ancak ne yaptığını, niye yaptığını bilmeden şuursuzca, gayri ihtiyari kapkara yapar, o beyazım sayfayı.
Beğenir mi yaptığını?
Belki.
En azından kendisi bir şeyler yapmış olmanın keyfini yaşar.
Kalem yavaş yavaş tükenirken kâğıt utancından kara peçeye bürünür.
Her insan, özellikle de büyümekte olanlar maddi ve manevi destek görmezse ruhen kadük kalır, bedenen kaba kuvvetin temsilcisi olur.
Öğrenmenin de bir öğreteni olmalı ki, doğruyu öğrenebilsin.
Çocuk gelişimcilerin dedikleri “rol model” olmazsa kimi örnek alır çocuk, etrafında gördüklerinden başka.
Gerçi şimdi devir değişti.
Medya ve özellikle internet âlemi denilen olumsuzlukların da yer aldığı bu dünya çocukların acayiplikleri görüp yaşamalarına, davranış haline getirmelerine sebep oldu.
Yine diyeceğim ki, kalem hep anne babalarımızın, dedelerimizin, ninelerimizin, sevilip sayılan komşularımızın elinde kalsaydı.
Gençlik duygularıyla isyanımızı, öfkemizi, feveranımızı yine onlar göğüsleseydi.
Kemale erdikten sonra, her çocuk kendi olacak zaten.
Sağlam köklere tutunarak uzun ömürlü çınarlara dönüşmek varken, asi ruhlu olup hemen çürümek, yıkılıp gitmek de var.
Özgürlük, özgürlüğün ölçüsünü, kıymetini, getirisini, götürüsünü bilebilenler için elbette insani bir değer.
Tıpkı olgunlaşan meyve gibi, zamanını beklemek ve sonrasında bilerek, akl-ı selim olarak hareket etmek…
Zaman kendini yeniliyor.

Bu şiir tarzı tanıdık geldi.
Tahkiye tarzı şiirler yazan bir arkadaşı hatırlattı bana.
Kendi tarzında, kendi dünyasını ve hatta bu şiirde olduğu gibi dünü irdeleyen, kuralları sorgulayan, büyükleri ve adetleri katı, koruyucu, engelleyici bulan, bazılarını da doğrudan yanlış gören, ki ben de bir kısmı için aynı şeyleri düşünüyorum, nesir-şiir tarzını şiirlerinde hikâyeleştiren bir arkadaş.
Kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla…

Hikmet Çiftçi
24 Mart 2024

Acele bitmiyor, bu şiirin de bitmesini istemedim. Mükemmel bir şuur akımı işlenmiş. Kutlarım.