1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
389
Okunma
Şafak söktü koynunda,
Bir gecenin beklerken.
Bir ânı.. yüzbin âna...
Birer birer eklerken.
Ve göründü nihâyet,
Güneşi utandıran.
Geceye isim verip,
Ufukları yandıran.
Geldi.. geldi… vuslatı,
Hasretler yoğurduğu.
Özlemi bin cân alıp,
Bir insan doğurduğu.
5.0
100% (5)