Aydın Ay
Bazen vazgeçmek değilde zorunda kalırsın, eşiğinde kalırsın yaşam ve öfkenin.
Arkasinda kapkara durduğun gündüzlerin olur. Oysa meselenin Aya sığınmak olmadığını öğrendiğin o aydın an "vazgeçişin" olduğunu sanmamak ne umut kırıcı. Sahi bu kadar büyümüşmüydüm ben Rüzgarın farkında olacak, Meltemi sindirecek... |
Sanki büyük engellere takılıp kalmiş.
Töreye yenik düşüp mağlubiyeti kabullenmiş
Bir durum görüyorum güzel şiirin de
Neyse bu güzel yürek sesinizi kutlarım iyi geceler