Aklını kaybetmiş biri gibiyim,
Sensizliğin senli cinnetindeyim.
Gören zanneder ki; diri gibiyim;
Değilim, öldüren mihnetindeyim.

Anladım, hayatın sensiz tadı yok,
Yokluğun; kalbimde ateşten bir ok,
Şu hayat gözüme görünse de çok,
Sensiz yaşamanın gayretindeyim.

Bu gayret kendimden alıyor beni,
Nerde beni bir hiç görenler, hani?
Çok uzaklardayken her yerde seni,
Görüyor olmanın heybetindeyim.

Sensin, sensin benim tuzum ve tadım,
Sen ki; benimlesin hep adım adım,
Aldırmam deliye çıksa da adım,
Her dem akla zarar sohbetindeyim.

Allahım, olmasın hayal diyerek,
Ne hikâye ne bir masal diyerek,
Ebed bana yar ol, hep kal diyerek,
Beş vakit sonsuzun hâcetindeyim.

Yalnızca seninle bütün hesabım,
Yokluğun, işte bu benim azabım,
Kalmasın, diyerek bir tek sevabım,
Usanmadan senin gıybetindeyim.

Her an sana dair onca korkular;
Sarınca rûhumu, kaçar uykular,
Bir sarhoş gibiyim, işte öyle yar;
Gece-gündüz senin hasretindeyim.

Ankara, Haziran 2009