Bi Ses Ver

Gün batar
Kül rengine bürünür ortalık
Vedadır her akşam
Renklere veda ediyorum sıyrılıp mavilikten
Gökyüzüne veda ediyorum
Ve yaşamaya karanlık çöktüğünde
Bir senden ayrılamıyor kalbim
Bir sana veda edemiyorum
Her akşam daha yakın oluyorum varlığına
Daha çok özlüyorum
Hüzün çöküyor ay doğan geceye
Yakamozun düşmesi gibi denizlere
Düşlemek seni bir nebze dişlemek gibi etimi
Bu vakitlerde
Ey uzak şehirleri yakın eden sevgili
Aklıma geliyorsun da
Tutup sarıla mıyorum çaresiz
Bir çay koyuyorum sonra demi tutmuş
Acın yüreğimde, içiyorum şekersiz tatları
Bir ses versen umut gibi beklerim
Doğacak güneşi beklediğim gibi
Bir ses versen silinir içimdeki karanlık
Bir ses versen bu saatle
Çayıma şeker olsan
Ve yeniden sabahlara sarılıp uyusam
Ömrüme doğacak güneşim olsan
Ben katlanırım her geceye
Ve hüzne
Ve şiire
Ve parçalanmaya

Hasan Yıldırım | 43 #NİSANINGÖZYAŞLARI