Bir iz aramak bastığın her köşesinde kaldırımların.
Gidemem geçmişe biliyorum.
Ama sana da gitmek öyle zor ki…
Hiçbir yere…
Mıh gibi çakılmak olduğun yere.
Adam gibi sevene aşk hep kuzeymiş…

Bu son ağlayış son isyandır!
İçimin dehlizleri yıkık dökük,
Duvarları patlamış orta hasarlı,
Altından, üstünden deprem vurmuş ev gibi
Kararsız alınan bir sonuç.
Yıkılsam mı, kalsam mı? Bilemedim.
Ve hatta ölemedim.
Gitmek gerek bu şehirden,
Yarım kalan ne varsa terk etmeli.
Geride bir ben bile kalmadan.
Uçsuz bucaksız uzayan yollara
Bir hırka, bir cigara, bir yürekle terk etmeli.

Kuzeye göçebe hep ruhum.
Yolculuk dersen; huzur.
Ayrılık dersem; kopuk şehir içimden.
Sevdiklerim, kalanlarım bir boşluk.
Yer yerinden oynuyor içimde bilemezsin.
Kaç enkazdan çıktı bu yürek yokluğunda,
Yâr yerinde durur sevgili,
Hâlâ içimdesin, hâlâ derinlerde.
Adam gibi sevene aşk hep kuzeymiş.
Gelsem mi, kalsam mı? Bilemedim.
Kaçıp gitmek sana
Dalıp gitmek gibi huzura
Bir hırka, bir cigara, bir yürek ile geliyorum sana…

Hasan Yıldırım